Czas trwania spektaklu: 90 minut, bez przerwy

"Darkroom" to mroczny labirynt, w którym nie wiadomo jak się poruszać. I nigdy nie wiadomo, na co można trafić: „kto i w jaki sposób cię wydyma, ani też kogo ty wydymasz i jak…” Przemysław Wojcieszek przeniósł akcję powieści do Polski, historie jej bohaterów zderzył z problemami młodych i starych Polaków. Poplątane historie rodzinne, tematy tabu, bolesne doświadczenia, brak miłości. Temat na sztukę? Temat na kilka sztuk.

Przed premierą spektaklu Krystyna Janda napisała do Widzów:

Moi Drodzy, Szanowna Publiczności,

uczę się być kierownikiem artystycznym tego miejsca, tego teatru. Uczę się każdego dnia i w każdej chwili. Mam z tym niemałe trudności, bo też problemy, jakie przede mną stają, decyzje, jakie muszę podjąć i sprawy rozsądzić, nie są tu proste. Artystyczne, obyczajowe, światopoglądowe, osobowościowe, charakterologiczne i wszelkie inne. Sama jestem i aktorką i reżyserem, wspólodczuwam z aktorami grającymi tutaj, z reżyserami, rekwizytorami, suflerami, scenografami, byłam zawsze jedną z nich, po tamtej stronie rampy i teraz niejednokrotnie trudno mi stanąć przed Nimi jako ktoś, kto wymaga od Nich ograniczeń, rezygnacji, ustępstw, ukłonu w stosunku do tego w trudach rodzącego się teatru, nie mojego, naszego, wspólnego teatru, bo tak go traktuję. Miejsca, w którym wszyscy, i ci, którzy już z nami tu pracują i wszyscy inni, którzy mam nadzieję będą pracować, będziemy mogli opowiadać Wam różne historie, pokazywać radości, lęki, obawy, sprzedawać marzenia i tęsknoty. Trudno i mnie i im, ale wszyscy się tu uczymy i powoli rozumiemy, jakie miejsce, jaki teatr się rodzi.

Tym razem dostajecie spektakl, odmienny. Ja sam jestem nim zaskoczona. Tekst pana Wojcieszka powstawał „w trakcie", spektakl urodził się w „w biegu" „ miedzy dnami, zdarzeniami, telefonami" zdominowany osobowością reżysera i autora tekstu. Spotykałam się z tym spektaklem sporadycznie podczas prób, od czasu do czasu i z mieszanymi uczuciami. Ćwiczyłam własna niecierpliwość i przyzwyczajenia, które wyrobiłam w sobie przez długie trzydzieści lat teatralnych zmagań, uderzałam sama siebie o łapach, kiedy chciałam ingerować, powtarzałam sobie, że twórcy, a przede wszystkim młodzież teatralna musi się wypowdziec „niepohamowanie" wedle własnego gustu, sumienia i przekonań. Prawie całe moje życie zawodowe upływało pod pręgierzem cenzury i nienawidziłam tego żywiołowo, a sprawa cenzury wraca dziś po latach znów jako temat. Jako „szefowa" tej sceny dalej brzydzę się cenzurą i jakąkolwiek ingerencją. Ingerencją zarówno merytoryczna jak stylistyczna czy formalną. I tego jestem pewna to musi być teatr swobodnych wypowiedzi.

Dostajecie spektakl, który jest rodzajem politycznego, społecznego felietonu gazetowego. Dostajecie tekst, który jest jakby zapisem chwili, szczerym, zrobionym z potrzeby, bo to wiem, na ile jest uniwersalny i jak długo będzie aktualny, tego nie wiem, tego pewnie nie wie nikt. Ale spektakl trwa też chwilę, jak wiemy. Pozostaje we wspomniaich tych, którzy widzieli któryś z wieczorów....

Mam nadzieję, że tego rodzaju współczesny, aktualny, gorący jeszcze tekst, który nawet nie ostygł po „wyjęciu z piekarnika" potrzebny jest nam wszystkim, po to choćby żeby nas sprowokować do myślenia.

Życzę dobrych wieczorów.

Krystyna Janda

24 czerwca 2006 r. Darkroom zdobył główną nagrodę na Festiwalu Teatrów Europy Środkowej - SĄSIEDZI w Lublinie. www.festiwal-sasiedzi.pl

Nagroda w konkursie – Teatr po rewolucji, rewolucja w teatrze.- Perła sąsiadów- została przyznana za ostrość formułowania w spektaklu aktualnych problemów społecznych, oraz za to, że spektakl pokazując podziały jednocześnie łączy.

17 października 2006 r. Podczas X Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii Talia 2006 w Tarnowie przyznano trzy nagrody główne w tym dla spektaklu "Darkroom" www.teatr.tarnow.pl