Bombardowani ponurymi kryminałami z życia chętnie rozładowujemy napięcia śmiejąc się na jakiejś komedii. Tutaj obecność trupów wcale nie przeszkadza, jeśli się historię opowiada w sposób odpowiednio przemyślany i zaaranżowany. Duet aktorski Janda–Machalica dokonał takiego przeobrażenia sytuacyjnego w farsie "Lily" Jacka Popplewella, że każda kwestia przez nich wymawiana powoduje nieskrępowaną radość. Fakt, że trup przemieszcza się, pojawia się i znika, stanowi tylko niewielką zagadkę w porównaniu z innymi elementami tej kryminalnej zabawy. Kto i dlaczego zabił? – to też nie tworzy wiodącego problemu. Gdy się dowiadujemy wyjaśnienia zagadki rzecz nagle traci wszelką atrakcyjność i musi się szybko skończyć. Jednak wszystko co się zdarza wcześniej jest godne przychylności widzów i składa się na wielki podziw dla umiejętności warsztatowych artystów występujących w przedstawieniu Och-Teatru. Nie dostrzegamy działań reżyserki, która w tym wypadku sama kreuje główną rolę, sprzątaczki w biurze pewnej firmy. Właśnie charakter Lily, niegdysiejszej bliskiej znajomej ważnego komisarza policji granego przez Piotra Machalicę, stanowi główną oś dramaturgiczną spektaklu. Niewyparzony język i brak tzw. kindersztuby u sprzątaczki, która zna różne niedyskrecje dotyczące wszystkich zatrudnionych, jest na tyle atrakcyjny scenicznie, że nieustannie przykuwa uwagę. Krystyna Janda została nawet po przedstawieniu premierowym ucałowana w nogę przez jednego z widzów, którego komedia rozgrzała do czerwoności. Przy okazji warto zauważyć, jak świetnie sobie radzą na scenie wielopokoleniowe aktorskie rody, bo przecież i Piotr Machalica i Mateusz Damięcki, i Grzegorz Daukszewicz stanowią wspaniałą kontynuację rodzinnej tradycji. Zresztą dyrektorka Teatru Polonia występująca na scenie Och-Teatru także jest w sytuacji rodzinnej. Może to również jeden z filarów teatralnego sukcesu.

Źródło: http://maestro.net.pl/index.php/9032-trup-ktory-smieszy