KONCERT WALENTYNKOWY

Anna Maria Jopek z zespołem z gościnnym udziałem Stanisława Soyki

Znają się nie od dziś i nieraz występowali razem, jednak ich każdy wspólny koncert to niecodzienne wydarzenie muzyczne. Anna Maria Jopek i Stanisław Soyka wystąpią dwa razy w walentynki w Och-teatrze (ul. Grójecka 65, Warszawa). Nie przegap okazji, aby usłyszeć ich razem!

Skład:
Anna Maria Jopek - głos
Stanisław Soyka  - głos, fortepian

Marek Napiórkowski - gitara
Robert Kubiszyn - bass
Paweł Dobrowolski - perkusja
Piotr Nazaruk - śpiew, flet, cymbały

ANNA MARIA JOPEK

Nie istnieje w serwisach plotkarskich, bo ma inne zajęcie.

Tylko w ostatnich sezonach wystąpiła na legendarnej scenie Hollywood Bowl obok wielkiego Ivana Linsa pod batutą Vince?a Mendozy; śpiewała w duecie z Bobby?m McFerrinem; przyjęła zaproszenie na koncerty z Chrisem Botti; wystąpiła w słynnej Queen Elizabeth Hall i tego samego dnia u boku Nigela Kennedy w Royal festival Hall; przygotowała światową wersję słynnej płyty Pat Metheny & Anna Maria Jopek: Upojenie; odcisnęła dłonie w brązie obok Krzysztofa Pendereckiego; stworzyła muzykę do filmu animowanego i obdarowała fanów przejmującą, koncertową, Złotą w dniu premiery płytą Jo & Co, gdzie partnerują jej m.in. Richard Bona, Mino Cinelu i Dhafer Youssef.

Wychowana w rodzinie muzycznej z korzeniami tradycji polskiej sztuki ludowej, wykształcona w klasie fortepianu na Akademii Fryderyka Chopina w Warszawie, doświadczona w Manhattan School of Music w sekcji jazzowej sama podkreśla, że jej droga w muzyce rozwidla się na wiele ścieżek. ? Mam nadzieję, że w moich piosenkach gatunki się przenikają, uzupełniają, że być może któregoś dnia odnajdziemy własny język, ponad wszystkimi podziałami.? 

Jej ostatni studyjny album to ?ID?, który zaledwie w miesiąc od premiery pokrył się platyną. ?Ta płyta powstała z marzenia, by znaleźć się choćby na chwilę w obecności artystów, których podziwialiśmy przez całe życie. (?) Z dość ? przyznajmy ? śmiałej wizji aby stworzyć zespół jaki nie istniał nigdy wcześniej, jedynie w naszej zachłannej wyobraźni. Dla nich specjalnie napisaliśmy muzykę, która szuka wspólnego zbioru dla częstokroć tak odległych światów i wrażliwości.?

Ten zespół to między innymi Branford Marsalis, Richard Bona, Oscar Castro Neves, Christian McBride, Manu Katche, Tord Gustavsen, Dhafer Youssef, Mino Cinelu i kwiat polskiej muzycznej sceny.

Anna Maria Jopek komentuje to z charakterystyczną dla siebie skromnością i pokorą: ?Największą nagrodą i zarazem największym wyzwaniem jest dla mnie sama muzyka. Ona stawia wciąż tak wiele pytań, na które do końca życia będę szukać odpowiedzi.? Tej odpowiedzi Anna szukała w 2009 roku m.in. na trasie w Azji. Prosto z Alicante i St.Petersburga ruszyła na Daleki Wschód: Jakarta, Denpasar, Surabaya, Singapur. Swoją muzyczną podróż zakończyła czterema koncertamiw słynnym klubie Blue Note w Tokio.

Rok 2009 artystycznie zakończyła trzema niezwykle entuzjastycznie przyjętymi koncertami BMW Jazz Club ?Lisbon Stories?, w których udział wzięli wybitni artyści z Lizbony m.in. Tito Paris, Yami oraz Beto Betuk. Rok 2010 to nieustanne koncerty: Niemcy, Anglia, Stany Zjednoczone, Kanada, Czechy i czterokrotnie (!) Japonia. Ostatni projekt AMJ to seria duetów z najwybitniejszym japońskim pianistą jazzowym Makoto Ozone, wspólna płyta (The Road to Chopin ? Emarcy) i seria koncertów w Polsce i Japonii.

STANISŁAW SOYKA

Zawsze z dala od rockowego establishmentu, śpiewa proste piosenki o miłości, tęsknocie i spełnieniu, ale nie ucieka też przed wielkimi problemami współczesności. Urastający do rangi hymnu utwór "Tolerancja", śpiewano zarówno w wielkich halach koncertowych, jak w domowym zaciszu, by uleczyć chandrę. A Stanisława Soyki droga do kariery była długa i nie zawsze usłana różami. Nie należał do grona pupili komunistycznego impresariatu, co skomentował odwiedzający Polskę w latach 80-tych legendarny Willis Conover, nazywając Soykę "najlepiej strzeżonym sekretem polskiej muzyki". Wokalista jazzowy i piosenkarz, skrzypek, pianista, gitarzysta i kompozytor, poeta.

Urodzony w 1959 roku. Od 7. roku życia śpiewał z ojcem w chórze kościelnym, ukończył liceum muzyczne w klasie skrzypiec, a potem Wydział Kompozycji i Aranżacji Akademii Muzycznej w Katowicach. W czasie studiów śpiewał z uczelnianym big-bandem Puls, z którym dokonał pierwszych nagrań dla archiwum Rozgłośni PR w Katowicach.

Debiutował w listopadzie 1978 roku recitalem w Filharmonii Narodowej w Warszawie, którego zapis znalazł się na jego pierwszym albumie Don't You Cry. Śpiewał tam utwory Raya Charlesa, Carole King i Beatles'ów.

Zafascynowany "czarną muzyką", zaprezentował własne wersje klasyków jazzu, bluesa i soulu, kolęd i pieśni kościelnych. W 1983 roku wyszła płyta "Soyka sings Ellington". Od połowy lat 80. wypracował bardziej dojrzały, oryginalny styl, bardzo dużo koncertował. W 1986 roku podpisał kontrakt z wytwórnią RCA, dla której nagrał album "Stanisław Soyka". Z kolei płyta "Radioaktywny" (1988), to zapis aktywności Artysty w polskich studiach nagraniowych w latach 1983-88.

"Muzykalność wyniósł z rodzinnego domu, talentami - i to licznymi - obdarzyła go natura, obficie pomnożył muzyczną erudycję podczas wielu lat nauki. Gra na skrzypcach wyzwoliła w nim ogromną wrażliwość, biegła umiejętność gry na fortepianie pozwoliła znaleźć właściwy kontekst dla muzyki. Gitarą posługuje się zazwyczaj gdy poszukuje klimatu i nastroju dla rodzącego się pomysłu." *

Współpracował z jazz-rockowymi grupami Extra Ball i Sun Ship, rockowym zespołem Svora (występ na FMR w Jarocinie), Big Bandem Katowice (występ na MFMJ Jazz Jamboree '81), triem Wojciecha Karolaka (nagranie LP Blublula ze standardami jazzowymi), grupą rockową Woo Boo Doo.

W 1988 roku rozpoczął długą i owocną współpracę z Januszem Yaniną Iwańskim, gitarzystą jazz-rockowej grupy Tie Break. Duet Soyka & Yanina mnóstwo koncertował i nagrał szereg płyt (przy współudziale innych muzyków z kręgu Tie Break'u). O ich albumie Acoustic (wydany w 1991 r., z produkcyjnym wsparciem Dietera Meiera, muzyka duetu Yello) mówi się, że o kilka lat wyprzedził epokę nagrywania "bez prądu". Kolejna płyta Neopositive (1992), zawierała piosenkę "Tolerancja", która została wylansowana na wielki przebój.

Wielokrotnie koncertował za granicą, m.in. w Holandii, Danii, Anglii, Francji, Szwecji, Włoszech, Turcji, Czechosłowacji, Bułgarii, na Węgrzech, w Meksyku i USA. Dokonał licznych nagrań archiwalnych dla PR, z których powstał CD "Radioaktywny". Realizował teledyski i recitale TV, m.in. "S. Sojka - pianista i wokalista", "Śpiewa S. Sojka" i "Ballady". Wystąpił w filmie reklamowym Casinos Poland i teledysku promującym film "Piłkarski poker" Janusza Zaorskiego), w którym zaśpiewał piosenkę pod tym samym tytułem (muz. P. Figiel, sł. J. Zalewski). Jest kompozytorem muzyki do filmów krótkometrażowych Cyrograf (reż. A. Czeczot), Kilimanjaro (reż. J. Szoda, B. Pawica) i Okruchy nadziei (reż. M. Dębiński) oraz własnego repertuaru.

"Maszeruje więc ku sobie po swojemu, śpiewając standardy jazzowe, przeboje Duke'a Elingtona, pieśni kościelne i kolędy, klasykę muzyki rozrywkowej, funky, rock, folk. Szybko pojął, że znakiem jego czasów jest eklektyzm, a może nawet megaeklektyzm. Otwierał więc różne muzyczne szuflady. Czerpał z nich natchnienie, inspirację, podnietę, zawsze z myślą o tym, by być coraz bliżej siebie." *

Najważniejsze wydarzenia:
-debiut w listopadzie 1978 roku recitalem muzyki bluesowej i gospel w Filharmonii Narodowej w Warszawie.
-rok później I nagroda na LSWJ
-w 1982 roku występ Jazz Ost-West w Norymberdze (RFN)
-i na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Stambule (Turcja).
-w 1983 roku udział z grupą Friends w MFMJ Jazz Jamboree w Warszawie.
-1983-88 zwycięstwa w ankiecie czytelników magazynu "Jazz Forum" w kategorii wokalista roku.
-w 1981 roku Sekcja Publicystów PSJ - tytuł muzyka roku.
-tytuły wokalisty jazzowego Europy 1982 roku i gwiazdy roku 1991 w ankiecie magazynu "Popcorn".
-laureat nagrody im. K. Komedy w 1989 roku,
-nagroda Artystycznej Młodych im. S. Wyspiańskiego w 1990,
-Victor 1991 roku,
-I nagroda w koncercie Premiery na KFPP Opole '91 za piosenkę Wszystko co złe omija mnie w wykonaniu Grażyny Łobaszewskiej
-Bursztynowy Słowika na IMF Sopot '92
-Fryderyk '94 w kategorii wokalista roku.
-nominacje do nagrody Fryderyka '96 w kategorii najlepszy wokalista i najlepszy album piosenki poetyckiej za płytę "Soyka Sonety Shakespeare" i
-Fryderyka '98 w kategorii najlepszy wokalista
-W 1991 roku ukazuje się jego zbiorek poetycki Fracha, wydany przez Zebrę.

6 lutego 1995 ukazuje się piętnasta płyta Stanisława Soyki zatytułowana "Retrospekcja", będąca początkiem kontraktu zawartego między Artystą, a firmą POMATON EMI. Ten album to koncertowy zapis największych hitów z lat 1978 - 1994 zarejestrowanych w studio TVP Kraków - w Łęgu w kwietniu 1994 roku. "Retrospekcja" potwierdza opinię, że Stanisław Soyka potrafi uzyskać na koncertach identyczne brzmienie jak w studiu, co jest umiejętnością dostępną tylko wielkim muzykom. W nagraniu płyty udział wzięli: Janusz "Yanina" Iwański oraz formacja "Tie Break", którą śmiało można nazwać zespołem gwiazd - od początków jej działalności w składzie pojawili się lub zagościli na dłużej m. in. Tomasz Stańko, Wojciech Waglewski, Włodzimierz Kiniorski, Mateusz i Marcin Pospieszalscy, Antoni Ziut Gralak , Wojciech Konikiewicz, Jorgos Skolias, Aleksander Korecki, Andrzej Urny, Zbigniew Wegehaupt i wielu innych znakomitych muzyków.

Zupełnie osobną przygodą artystyczną staje się praca nad sonetami Szekspira i płyta Soyka. Sonety. Shakespeare. (1995). Powstaje wybór 12 sonetów w przekładach Macieja Słomczyńskiego i Stanisława Barańczaka, a w 20 miesięcy później suplement w postaci tychże 12 sonetów śpiewanych w języku oryginału. Sojce przydarza się tez niecodzienna okazja, by przebywającej z oficjalną wizytą w Polsce królowej Anglii Elżbiecie II osobiście wręczyć egzemplarz sonetów podczas spotkania w British Council w Warszawie w 1996 roku.

Wcześniej, bo już 3 listopada 1997 roku pojawiają się po raz pierwszy w naszym katalogu zremasterowane wersje starszych albumów Soyki m.in.: "Soyka Radioaktywny", "Soyka, Yanina Neopositive", "Soyka, Yanina & Kompania Radical Graża". Wszystkie albumy z poprawioną cyfrowo jakością dźwięku zachowały swoją szatę graficzną, a ich pojawienie się w sprzedaży będzie okazją dla kolekcjonerów i fanów skompletowania całej dyskografii Staszka Soyki.

16 marca 1998 ukazuje się płyta zatytułowana Nr 17 - jak można domyślić się po tytule jest to siedemnasty album w dorobku Artysty. Zawiera między innymi Nie ma drugiej takiej, Tango Memento Vitae oraz Allegro ma non troppo.

Następny rok przynosi kolejne, drugie już spotkanie z poezją Szekspira ? 22 maja 1999 ma premierę album Soyka sings W. Skakespeare?s sonnets. Tym razem Soyka wykonuje sonety Szekspira w oryginale.

31 marca 2001 ukazują się Polskie Pieśni Wielkopostne. Utwory znajdujące się na tej płycie to przepiękne staropolskie pieśni religijne związane z okresem Wielkiego Postu. Wszystkie pieśni są kompozycjami nieznanych autorów, które przetrwały dzięki tradycji i starym "Kościelnym Śpiewnikom" odnajdywanym po latach na półkach parafialnych bibliotek. W sesji nagraniowej oprócz samego Soyki udział wzięli: Tomasz Stańko - trąbka, Wiesław Czuj, - organy oraz Zbigniew Uhuru Brysiak - instrumenty perkusyjne.

W lipcu tego roku do sklepów trafiła reedycja kultowej płyty Soyki ? Acoustic. Z niej właśnie pochodzą przeboje, którymi Soyka zapisał się na stałe w historii polskiej muzyki popowej - Play It Again oraz Cud niepamięci. Reedycja ta jest zremasterowana w systemie 24-bit wersją płyty sprzed 11 lat (zawiera te same utwory).

30 listopada 2002 ukazał się album "Soykanova". Była to pierwsza płyta wokalisty po 4-letniej przerwie, jaka minęła od czasu wydania ostatniego studyjengo albumu - "Nr 17". Producentami materiału byli Józef B. Nowakowski i Sławomir Kulpowicz - znany pianista jazzowy, aranżer i producent. Na pierwszym singlu znalazła się piosenka "Życie to krótki sen".

W 2003 roku Stanisław Sojka komponuje i nagrywa muzykę do słów ?Tryptyku Rzymskiego? Jana Pawła II. 4 listopada tegoż roku podczas uroczystego koncertu z okazji imienin Ojca Świętego w Watykanie wraz z zespołem wykonuje fragmenty utworu. Autor bije brawo...

W marcu 2004 roku ukazała się płyta "Soyka Sings Love Songs", na której Stanisław Soyka prezentuje własne wersje znanych przebojów, których głównym tematem jest miłość. Wśród 11 utworów znalazły się przeróbki klasycznych tematów, jak "My Funny Valentine" czy "Fly Me To the Moon", w zupełnie nowych aranżacjach, nad którymi pracowali Bodek Pezda (Agressiva 69), Piotr Rychlec, Jacek Dojwa, Piotr Zygo, Stanisław Soyka, Sławomir 'Dżami' Leniart i Olleck Bobrov. Album promowała nowa wersja kompozycji "Odkąd jesteś" Marka Grechuty. O płycie Soyka powiedział: To było niecodzienne spotkanie oldskulu z nuskulem, dobrej woli z wyrafinowanym smakiem, kompetencji z twórczą wyobraźnią. Bogu dzięki, że to potrafi się jeszcze zdarzać.

12  października 2009 ukazała się jak dotąd, ostatnia płyta w dyskografii artysty ? ?Studio Wąchock?, na której pojawiły się gościnie Paulina i Natalia Przybysz (SISTARS), Mateusz Pospieszalski, Ziut Gralak i Andrzej Przybielski. Artysta śpiewa wiersze Czesława Miłosza ?Który krzywdziłeś? oraz ?Stary człowiek ogląda TV? z wstrząsającym akompaniamentem skrzypiec czy wreszcie wiersz ?Czułość? Zbigniewa Herberta z muzyką Grzegorza Turnaua.

Wciąż  inny wciąż nowy a jednocześnie rozpoznawalny od pierwszych nut. Jest zwierzęciem muzycznym z charyzmą performera. Z zespołem czy solo wkrótce po wejściu na scenę obejmuje całkowite panowanie nad publicznością. W jednym z licznych wywiadów artysta powiedział ?Nie gram dla fajerwerków, nie śpiewam by się popisać. Moją ambicją i pragnieniem jest, by mój śpiew, moje pieśni dodawały otuchy, podnosiły na duchu tych, którzy przychodzą mnie słuchać. Chcę by wychodzili z koncertu pogodni i umocnieni.