Sztuka w trzech aktach z 1921 r.

W małym dworku Witkacego to komedia z czterema trupami w tle. Utwór powstał jako parodia teatru dziewiętnastowiecznego. Autor zdaje się bawić wątkiem „romantycznych” kochanków, „romantycznych” poetów, światem zjaw pomieszanym ze światem żywych, w rzeczywistości kryzysu gospodarczego i moralnego, „wszystkowolności”. Pisze nowoczesny utwór dramatyczny, w którym świadomość gry jego bohaterów nie jest w stanie uchronić ich przed desperacką dążnością do samounicestwienia. Cztery trupy w finale ojciec – matka („król – królowa”) razem z potomstwem, dają początek „nowemu światu”. Poczucie „tragicznej winy” prędko znajduje ukojenie w pogrzebowym rytuale, a służący – żałobnicy zapraszają nowych „Państwa”, do nowego „dance macabre”.