Recenzje

kup bilety online

Uczuciowy remanent

Na scenie Teatru Mickiewicza w spektaklu do tekstów Jana Wołka – „Tacy duzi chłopcy”.

Spotykają się na „na dachu świata” starsi panowie czterej (czyli czterej tacy więksi chłopcy) żeby opowiedzieć historie ze swego życia – i te łzawe, i te śmiechu warte; kilka sentymentalnych wspomnień o minionych kochankach, o dawnych kumplach, którzy porozjeżdżali się po świecie. A w tle słychać cykanie zegara, przypominające, że to być może ostatnie takie spotkanie, ostatnia możliwość rozliczenia się z życiem, ostatni wspólnie wypity kieliszek wódki.

Teksty Jana Wołka to łatwych, lekkich i przyjemnych nie należą. Są też trudne w interpretacji, bo każdy z nich to osobna opowieść, wprowadzająca inny klimat, inny styl. Każda z nich to jakby osobny mini-spektakl mający swój początek, rozwinięcie i pointę (często zaskakującą). To piosenka stricte aktorska.

Marian Opania, Piotr Machalica, Adam Hutyra i Waldemar Cudzik mieli więc niełatwe zadanie – wciągnąć widza w ten intymny, osobisty świat uczuć. I myślę, że im się to udało. Każdy z nich miał inny pomysł na własną postać (poprowadzoną pewnie reżyserską ręką Piotra Machalicy) i dzięki temu spektakl - koncert nie nudził, a wzruszał, skłaniał do refleksji, a momentami do śmiechu.

Dandysowaty Cudzik przekonujący kobietę, że jego stan to „nie napicie tylko ból istnienia”, Hutyra jako przekomiczny niewierny mąż w wielu odsłonach, Opania walczący z dwoma nałogami: wódką i kumplami – to zapada w pamięć. Ale najbardziej w serce zapada głęboki, wyrazisty głos Piotra Machalicy, który piosenka za piosenką dokumentuje, segreguje i układa wszystkie życiowe sukcesy, rozczarowania, miłości i porażki. Machal wymiata.

To kolejny (po „Kramie z piosenkami” i „Stachurze”) spektakl muzyczny Teatru Mickiewicza (a właściwie koncert  - aktorom towarzyszy czteroosobowy zespół pod kierownictwem Janusza Bogackiego). Zupełnie różny od wieloobsadowego „Kramu..”, inny też od bardzo kameralnego „Stachury”. Ale bardzo trafiony – i jako punkt w repertuarze częstochowskiego teatru (i Och-teatru Krystyny Jandy, z którym powstał w koprodukcji), i jako realizacja tekstów współczesnego barda - Jana Wołka. Realizacja „bez fajerwerków”, prosta i zwyczajna, gdzie główny nacisk został postawiony na słowo. I na człowieka, dzięki któremu to słowo nabiera sensu.

Mecenas Technologiczny Teatrów

billenium

Doradca prawny teatrów

139279v1 CMS Logo LawTaxFuture Maxi RGB

PARTNER OCH-TEATRU

SHUK maxfilm

WYPOSAŻENIE TEATRÓW DOFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW

mkidn

PREMIERY W 2023 ROKU DOFINANSOWANE PRZEZ

Warszawa-znak-RGB-kolorowy-pionowy

PATRONI MEDIALNI

Wyborcza logo Logo poziom kolor Rzeczpospolita duze new winieta spis 2rgb
Z OSTATNIEJ CHWILI !
X